سفر

یه سفر در پیش دارم

سفری از خودم به انتهای وجود ، سفری از یه ساحل آروم به ژرفای یه دریای مواج

آنقدر جلو میرم تا وجودم پر بشه از شگفتی!

می خوام خودم روبشناسم مگه نه اینکه بعدش به تومی رسم......

شاید تو هم نرم نرمک به من نزدیک تر شی.

میخوام بشناسم اون بار امانتی رو که من جاهل ظلوم پذیرفتمش و سالهاست پشتم را خم کرده و کوه تا قیامت پابرجا و سرفراز از پذیرفتنش شانه خالی کرد و

                     چقدر من نادان ستمکار بودم در حق خودم!

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت                      من چرا ملک جهان را به جویی نفروشم

میخوام پیدا کنم ان امانتی راکه فرشته ها به خاطرش به من سجده کردند چه بود که از آن همه پاکی برتر بوده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نمیدونم هر روز چند تا فرشته از اون بالا به من نگاه می کنند وبخاطر داشتن چیزی که خودم نمی دونم چیه به من غبطه می خورند!