روز بزرگداشت مقام حافظ

مدامم مست می‏دارد نسیم جعد گیسویت        خرابم می‏کند هر دم فریب چشم جادویت‏
پس از چندین شکیبائی شبی یارب توان دیدن   که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت‏
سواد لوح بینش را عزیز از بهر آن دارم               که جان را نسخه‏ای باشد ز لوح خال هندویت‏
تو گر خواهی که جاویدان جهان یکسر بیارائی    صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت‏
وگر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی           برافشان تا فرو ریزد هزاران جان ز هر مویت‏
من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‏حاصل      من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت‏
زهی همت که حافظ راست کز دنیا و از عقبی     نیاید هیچ در چشمش به جز خاک سر کویت‏ 

روز بزرگداشت مقام حافظ شیراز گرامی باد