زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
تقدیم به استاد بزرگوارم جناب دکتر مشفقیان که نغمه اش برای همیشه در وجودم ماندگار است
امروز آخرین کلاس درس ترمودینامیک به پایان رسید. کلاسی که برایم در تمام طول تحصیلم بینظیر بوده و تقریبا مطمئنم بی نظیر هم می ماند.
کلاسی که لذت شیرین دانش را بر پایه شکیبایی دانش تجربه و مهمتر از همه نیکویی پندار و گفتار و کرداراستادم با تمام وجودم حس کردم
در طول کلاس هر لحظه از آن شیرین ترین لحظه های روزگارم بوده و بدون اغراق یادی مانا و پایدار در ذهنم بر جای گذاشت.
کلاسی که در آن یاد گرفتم باید برای هدفم تلاش کنم باید قدر داشته هایم را بدانم و اگر زمانی داشته ای را بر پایه سالها تجربه و تلاش کسب کردم با دیگران قسمت کنم
دانستم توانایی انسانها نا محدود است و این خود ما هستیم که با تفکراتمان سدی را بر سر توانایی هایمان می گذاریم
و کلاسی که مهمتر از هر چیز یاد گرفتم باید راستی و درستی را در خودم پرورش دهم چرا که به هر مرتبه ای از قدرت و مقام هم که برسم اگر این دو را همراه نداشته باشم وجودم ارزشی نخواهد داشت
و اشکهای شوق و دلتنگی که درپایان کلاس در چشمهای استادم حلقه زده بود
برایم بزرگترین درس زندگی بود
سلامی به خوبی احساست به ایشون
من احساس می کنم که در سرنوشت ما تعیین شده است که گاهی در مسیری قرار گیریم که بتوانیم بواسطه ی آن مسیر ، ادامه ی راه خود را بشناسیم - این مسیر می تواند شخصی یا حرفی یا اقدامی و یا هر چیز دیگری باشد
مهم این است که بتوانیم اون مسیر رو دریابیم و گرامی بداریمش - اگر توانستیم حضی وافر ازش ببریم و بواسطه ی اون مسیر خود را اصلاح کنیم - همانا که از اون رسول خداوندی بهره لازم رو بردیم
خدا کنه که به آن شعوری برسیم که بتوانیم رسول های ارسالی خداوند را بشناسیم و قدرشون رو بدونیم و به فراخور حالمون تصحیح مسیر کنیم بواسطشون
روزگارت پر از رسولان خداوندی باد
و
شعورت به اندازه ی درک آنها متعالی باد
سلام دوست نازنینم
سپاس از نوشتار زیبات
واقعا حظ وافر نصیبم شد.